Safety first
Veiligheid staat centraal in al onze projecten. Maar soms moeten we bijzondere dingen doen om ervoor te zorgen dat we aan onze eigen eisen kunnen voldoen. Bij het TAP-project in Albanië schaften we zelfs politiewagens en ambulances aan.
De aanleg van de Transadriatic Pipeline (TAP) is een kolossaal project. De gastransportleiding heeft een lengte van 878 km. Vanaf de Grieks-Turkse grens, waar de pijpleiding aansluit op de Trans Anatolian Pipeline (TANAP), doorkruist TAP Griekenland, Albanië en de Adriatische Zee om in Italië uit te komen. A.Hak en Spiecapag nemen het Albanese stuk voor hun rekening: 215 km pijpleiding door onherbergzaam, soms zelfs onbegaanbaar gebied. Dit deel van het project, dat in 2016 startte, heeft een inmiddels opgelopen contractwaarde van vér over een half miljard euro en had op de piek 2.300 mensen aan het werk, afkomstig uit de meest uiteenlopende landen, van Indonesië tot Colombia. Tot en met mei 2019 zijn er al meer dan 13 miljoen manuren besteed in dit megaproject.
VERKEER ALS BEDRIJFSRISICO
Tijdens risicoanalyses en -workshops kwam het grootste risico voor het project naar voren. Niet de geologie, niet het weer, maar het verkeer. ‘De wegen, de rijstijl, de voertuigen: het is echt van een andere orde dan wat we hier in Nederland gewend zijn’, vertelt Wilko Koop, directeur van A.Hak International. ‘Er zijn veel auto’s met slechte remmen en in de bergen op onverharde wegen is dat gewoon ontzettend gevaarlijk. Zeker als er ook nog roekeloos wordt gereden. Het gevaar op verkeersongelukken is een heel stuk hoger dan in veel andere landen en wij hebben dat gecategoriseerd als een bedrijfsrisico.’
Dat betekende dat A.Hak samen met opdrachtgever TAP en joint venture-partner Spiecapag allerlei maatregelen heeft genomen die we bijvoorbeeld in Nederland niet zouden nemen. Wilko: ‘Zonder goede logistiek zijn we nergens in onze projecten. Maar veel van de wegen waren helemaal niet geschikt voor het vervoer van zwaar materieel. Het eerste jaar zijn we daarom bezig geweest met het verbreden en soms zelfs aanleggen van wegen.’
STRENG REGIME OP DE WEG
De joint venture voerde een streng regime in om iedereen te beschermen in het verkeer. Buiten de getrainde chauffeurs mag niemand zomaar met eigen vervoer rijden. Iedereen wordt met busjes vervoerd naar de werklocatie, het kamp of in het weekend naar een stad voor een uitje. In het donker wordt niet gereden, wat in de winter betekent dat er kortere dagen worden gemaakt. De chauffeurs zijn allemaal geschoold én kregen een extra training defensief rijden.
‘Daarbij hebben we alle auto’s uitgerust met IVMS, een tracking systeem om de wagens te kunnen monitoren en voortdurend in beeld te hebben’, vertelt Wilko. ‘Wanneer een auto langer dan 10 seconden de maximum snelheid overschrijdt of wanneer de chauffeur langer dan twee uur achter het stuur zit, dan gaat er een signaal af. Negeert de chauffeur dit? Dan volgt er de eerste keer een waarschuwing. Bij een tweede keer volgt er ontzegging van de rijbevoegdheid of bij een extreem voorval ontslag. En elke ochtend voor vertrek naar de site moeten alle chauffeurs een blaastest doen.’
AANSCHAF POLITIEAUTO’S
Ook op andere, onverwachte momenten waren bijzondere maatregelen nodig. ‘Voor het vervoer van ons grote materieel vonden we het noodzakelijk dat de politie ons zou escorteren vanwege de veiligheid’, zegt Wilko. ‘Alleen voldeden de politieauto’s niet aan onze veiligheidseisen. Daarom hebben wij onze eigen politieauto’s aangeschaft, waar de Albanese politie vervolgens gebruik van heeft gemaakt. Hetzelfde gold voor ambulances en politiemotoren, deze hebben we ook aangeschaft.’
‘Natuurlijk heb je het gedrag van andere weggebruikers niet onder controle, maar aan ons zal het hopelijk niet liggen’, zegt Wilko. ‘En ja, het regime is een beetje militaristisch, maar we willen gewoon niets aan het toeval overlaten en daardoor werkt het wel heel goed. Het belangrijkste is dat we allemaal weer veilig thuiskomen en dat kan alleen als we de risico’s zo veel mogelijk beheersen. Veiligheid nemen we ontzettend serieus.’ Mooi vond Wilko het dan ook dat opdrachtgever bij zijn aantreden aan hem vroeg om op papier te zetten hoe hij persoonlijk zou gaan bijdragen aan veiligheid. ‘Dat raad ik elke organisatie aan om te doen. Het zorgt voor veel bewustzijn over veiligheid en vooral ook over je eigen aandeel erin.’
BUDGET VOOR VEILIGHEID
De verwachting is dat het project in de loop van 2020 volledig is afgerond. Voor dit najaar staat nog een serieuze bergetappe op het programma: Terpollar Mountain, een berg van 2.200 meter hoog. Om de top te kruisen worden kabelkranen. Tijdens de voorbereidingen was de top onbereikbaar, door sneeuw en wind op de steile rotspartij. Toen nader onderzoek eindelijk mogelijk was, bleek de berg nogal sponsachtig.
‘Veel van het smeltwater verdwijnt in de berg, waardoor er grote kans is dat de bergwand gaat bewegen tijdens de levensduur van de pijpleiding. We werken met duizenden zandzakken om de pijpleiding toch goed en veilig neer te leggen. Het is mooi om te zien dat TAP veel geld en aandacht besteedt aan veiligheid. En ook om de omgeving in de natuurlijke staat terug te brengen. Ze hebben in de loop van het werk bijvoorbeeld 300.000 bomen geplant. We zijn echt trots op dit project.’